FREE COUNTRY,
FREE EXPRESSION
If anyone here says he does not believe in the Bill Of Rights, or the Right to Public Opinion and the Right to Information may just leave this newspaper lying on the streets and let it go to waste.
Malimit pa din sa ngayon na pilit binubusalan o tinatakot ang mga media practitioners upang hindi maisiwalat ang katotohanan. Nakakalungkot isipin na may mga tao sa gubyerno at pati na rin sa pribado na gumagamit ng pera at ibang uri ng pananakot upang huwag lang mabunyag ang mga anumalya o kapalpakan.
At iilan din sa mga kabaro namin, lalo na dito sa Pinas na nagpapadala sa takot o suhol upang pagtakpan o ilihis ang mga katotohanang nagaganap sa ating lipunan. Nakakalungkot, tila pinapatay na ang demokrasya at ang tunay na kalayaan ng mamamayan.
Karapatan lang ng publiko na malaman ang mga nangyayari sa loob at labas ng mga tanggapan ng gubyerno, ang mga transaksyones na tila kadalasa’y hindi na din nalalaman ng taong-bayan. At kapag naman napalabas sa media, panay na ang tanggi, panay na ang busal, panay na din ang pananakot sa mga mediamen. Pati na din itong mga media practitioners, tuloy, natututong maging corrupt.
Ika nga ng isang malapit na kaibigan na halos tatay ko na din, ang isang pahayagan o kahit anong medium ay hindi dapat maging self serving, dapat ay may social responsibility din. In other words, oo nga at kailangan kumita ng isang medium ngunit hindi din dapat nawawala ang pagsiwalat nito ng katotohanan, no matter how painful such information is sa isang pinatutukuyan, dapat lang itong maipahayag at malaman ng taong-bayan.
This is a free country, at ang PRESS FREEDOM ay dapat iginagalang. ang RIGTH TO INFORMATION ay hindi dapat ipagkait at hindi din dapat mapanglinlang. Ngayon, kung ayaw naman ipatupad at igalang ang mga nasabing karapatan at kalayaan, mas mabuti pang maging isang komunistang bansa tayo.
Ang pamahalaan pati na din ang mga lokal, tila yata ito ang nais nila. Galit sila sa mga komunistang rebelde, ngunit hindi nila nalalaman na sila na din mismo ang umaaktong parang mga komunista. Nais nilang makontrol ang mga mamamahayag, mapatalima nila sa anong nais nila at kung ano ang nais lang nilang ipaalam sa taong-bayan.
Nakakalungkot, ngunit tama din naman ang sabi ng marami at malimit ito ang terminong gamit sa Estados Unidos... "YOU CAN’T FIGHT CITY HALL." ganun nga ba talaga? O may pag-asa pa ba ang PRESS FREEDOM sa ating sistema ng gubyenro ngayon?
